⚠️ Ciekawostka !
Częsta otyłość wiąże się z rosnącą liczbą zaburzeń rozrodu u obu płci. Męski hipogonadyzm (dysfunkcja jąder), może dotyczyć w każdym wieku. U młodych mężczyzn z hipogonadyzmem należy zawsze brać pod uwagę przyczynę wrodzoną, stany nabyte, takie jak otyłość, cukrzyca, sterydy anaboliczne, są powiązane z niskim poziomem testosteronu. Poza oznakami i objawami bezpośrednio wynikającymi z obniżonego poziomu krążącego testosteronu, mężczyźni z otyłością wykazują również słabe wyniki w zakresie płodności, co dodatkowo dowodzi podobieństwa między otyłością a męskimi funkcjami rozrodczymi. Ponadto mężczyźni z niedoborem androgenów wykazują również zwiększoną akumulację tłuszczu oraz zmniejszoną masę mięśniową i mineralną kości. Tak więc przekonujące dowody wskazują na błędne koło, w którym hipogonadyzm u mężczyzn może prowadzić do zwiększonej otyłości, podczas gdy otyłość może być przyczyną hipogonadyzmu u mężczyzn.
Otyli chłopcy w wieku 8-12 lat, mają często niedorozwój narządów rozrodczych zewnętrznych i zaburzenia gospodarki hormonalnej. Trwała utrata nadmiernej masy ciała może doprowadzić do poprawy funkcji męskich gonad.
Pojawienie się otyłości w wieku dziecięcym u dziewcząt może istotnie wpływać na przebieg dojrzewania. Zaburzenia hormonalne związane z otyłością takie jak insulinooporność i hiperandrogenizm mogą w przyszłości być przyczyną całego spektrum zaburzeń miesiączkowania u młodocianych. Utrzymująca się otyłość z towarzyszącymi innymi składowymi zespołu metabolicznego jest także istotnym czynnikiem ryzyka rozwoju zespołu policystycznych jajników (PCOS) który, jest obecnie najczęstszą przyczyną niepłodności u kobiet.
Jarosław Juć
Źródła:
Lucyna Ostrowska, Paweł Bogdański: “Nowoczesna terapia otyłości”; 2020
Radosław Maksym, Ilona Kuźmińska, Michał Rabijewski; “Czynniki środowiskowe uszkadzające męską płodność. Możliwości optymalizacji potencjału płodności”; 2018
Obes Rev. 2019 Aug;20(8):1148-1158. doi: 10.1111/obr.12863
Najnowsze komentarze